این کتاب کوششیست برایِ درنگریستن به جهانِ هستی از چشماندازِ نیچه، و راهی بازجُستن برایِ معناگشاییِ اندیشههایِ تودرتویِ نیچه به یاریِ نیچه؛ و به همین دلیل گفتآوردها همه از نیچه است. این امکانپذیر نبود مگر با برخاستن از کُرسیهایِ باد و مَباد، برکشیدنِ ذهن از تنگنایِ یکسویهنگری، و وفاداری به آنچه که نیچه «رقص با قلم» مینامد. نیچه را تنها با نیچه میتوان شناخت. باید گذاشت که نیچه خود سخن بگوید و درهایِ فروبستهیِ فلسفهاش را به رویِ ما بگشاید. پیداست که رهیافت به درونمایهیِ این کتاب تا چه اندازه در گروِ خواندن و پژوهیدنِ آثارِ نیچه تواند بود. از چشماندازِ نیچه همچنین انگیختاریست که نیچهخوانی را بیاغازیم و به سویِ چکادها برشویم. بادا که ازین رهگذار هر کوهپیمایی سرانجام به چشماندازی از آنِ خویشتن برسد.
0 نظر