از متن کتاب:
آدم درد را از یاد می‌برد، اما خطر نزول درد را هرگز!
معرفی کتاب:
کتاب "جای خالی سلوچ"(1358) اثر "محمود دولت‌ آبادی"(1319) رمانی است در سبک رئالیسم که از خلال روایت داستان یک خانواده به وضعیت اجتماعی ایران، تاثیر برخی سیاست‌ها و البته نگاه جامعه به زنان و جایگاه زنان در میان بسیاری کلیشه‌های جنسیتی می‌پردازد.
داستان کتاب:
"جای خالی سلوچ" روایت زنی به نام "مِرگان" در روستایی به نام "زمینج" است. زنی که شوهرش "سلوچ" به شکلی ناگهانی خانه را ترک کرده و رفته‌است. "سلوچ" که همین اواخر از درد فقر و بیکاری نیز حال خوشی نداشت. حالا "مرگان" مانده و مسئولیت زندگی فرزندانش. "مرگان" جدای از مبارزه با فقر و تنگدستی و تحمل اندوه غیبت همسرش، می‌بایست با بسیاری کلیشه‌های جنسیتی نیز برای کار کردن و امرار معاش مبارزه کند. از طرفی دیگر سوءاستفاده گرانی که از صنعتی شدن جامعه و برخی قوانین به نفع خودشان منفعت می‌برند، روز به روز بر سختی زندگی روستایی می‌افزایند و "مرگان" به همراه سه فرزندش می‌بایست در مقابل تمام این مشکلات بایستد.
مقایسه و تحلیل:
"جای خالی سلوچ" اعتراضی است علیه جامعه در تمام سطوح آن؛ به سوءاستفاده گرانی که قانون را دستمایه منفعت‌طلبی‌هایشان می‌کنند؛ به رشد بی‌رویه و مدیریت نشده صنعت؛ به سنت‌ها و هنجارهای دست و پاگیری که هویت زن را در هویت مرد معنا می‌کند؛ فریادی است علیه فقر، سردرگمی، بحران هویت که به روایت جسارت، ایستادگی و تلاش برای زندگی می‌پردازد. "جای خالی سلوچ" ترسیم واضحی از فقر و عواقب آن است. کتابی که در برخی جنبه‌ها یادآور کتاب "عادت می‌کنیم" اثر "زویا پیرزاد" است(البته تنها در برخی جنبه‌ها.)