از متن کتاب:
من نمی‌دانستم که همسرم زنده است یا نه. هیچ راهی برای پی بردن به این امر نداشتم؛ اما این مساله در آن لحظه برایم اهمیتی نداشت. نیازی نداشتم حقیقت را بفهمم. زیرا هیچ چیز نمی‌توانست بر نیروی عشق من، اندیشه‌هایم و تصویر معشوقم تاثیر بگذارد و خللی وارد آورد.
معرفی کتاب:
کتاب "انسان در جست و جوی معنا"(1946) اثر "ویکتور فرانکل"(1905-1997)، یک اتوبیوگرافی است که به سال‌های زندگی نویسنده در اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها اشاره دارد. تفاوت این کتاب با سایر زندگینامه‌ها در آن است که در این کتاب به روایت صِرف از وقایع بسنده نشده و با تحلیل و بیان نظرات نویسنده در باب وقایع و البته آنچه در قامت یک دکترِ روانپزشک تحت عنوان شیوه معنا درمانی یا به عبارتی لوگو تراپی ابداع کرده بود، کتاب به جستاری روانشناسانه نزدیک می‌شود.
داستان کتاب:
دکتر "ویکتور فرانکل" در کتاب "انسان در جست و جوی معنا" به روایت سال‌ها زندگی و رنج‌ در اردوگاه‌های کار نازی‌ها به عنوان یک یهودی می‌پردازد. سال‌هایی که منجر به از دست دادن اعضای خانواده‌اش و تجربیاتی تلخ شد. اما این تمام داستان نیست. "ویکتور فرانکل" که از سال‌ها پیش نظریه‌ی معنا درمانی یا همان لوگو تراپی را ابداع کرده بود، اردوگاه‌های کار اجباری و شرایط سخت حاکم بر آن را میدانی جهت آزمایش میزان تاثیر نظریه‌اش می‌یابد. نظریه‌ای که به اهمیت معنای زندگی انسان در سخت‌ترین شرایط می‌پردازد و استدلال می‌کند که اجتناب از رنج ناممکن است اما می‌توان با ایجاد معنایی در زندگی و تلاش در جهت آن معنا، با رنج‌ها مواجه شد.
مقایسه و تحلیل:
آنچه "ویکتور فرانکل" تحت عنوان معنا درمانی مطرح می‌کند، راهی است جهت برون رفت از شرایط حاد رنج‌ها و مشکلات. البته نه با انکار رنج و القاء امید کاذب؛ بلکه از طریق ایجاد انگیزه‌ای معنابخش جهت تلاش برای نیل به آن. اندیشه‌ای که مشابه آن حداقل در ادبیات بی‌سابقه نیست. در "عصیانگر" و "یادداشت‌ها" اثر "آلبرکامو"، تلاش برای یافتن معنایی در برابر زندگی پوچ مشهود است. همینطور "ژان پل سارتر" در کتاب "تهوع" ادبیات را راه رهایی از احساس ملال معرفی می‌کند. معنایی که می‌تواند یاری‌گر انسان باشد، چه در برابر استبداد حاکم بر اردوگاه‌های کار و چه در برابر پوچی جهان و ملال زندگی در اجتماعی غیرقابل درک.