در سال 1966،سیمون دو بووار،پس از دوازده سال،بار دیگر به داستان نویسی روی آورد؛حاصل این بازگشت رمان«تصاویر زیبا»بود.در این اثر شاهد شالوده شکنی غامض زبانی هستیم که بواسطه آن بورژوازی موجودیتش را توجیه میکند.به گفته بارگاس یوسا:اسن اثر متنی است عالی که در نهایت ایجاز نگاشته شده است...تصاویر زیبا اگرچه از نظر مضمون و محتوا به اصول بنیادین ادبیات متعهد به تعبیر اگزیستانسیالیستی،مفید و پایبند است،از نظر تکنیک های روایی ابدا سنتی نیست،بلکه از جهت شیوه نگارش و ساختار به رمانی تجربی میماند.این ویژگی شاید برجسته ترین و بارزترین ارزش آن میباشد...
0 نظر