از متن کتاب:
مردی که اسمش را به خاطر نمی‌آورم هر بار در مورد زمستان صحبت می‌کند، چون قصه‌های زمستان باید قبل از این‌‌که تابستان از راه برسد گفته شود.
معرفی کتاب:
کتاب "خانه‌ی روزانه، خانه‌ی شبانه"(1998) اثر "اولگا توکارچوک"(1962)، برنده جایزه‌ی نوبل ادبیات(2018)، رمانی است در سبک رئالیسم که از خلال روایت داستان زندگی مردی لهستانی به کنکاش در موضوع هویت می‌پردازد.
داستان کتاب:
"خانه‌ی روزانه، خانه‌ی شبانه" داستان مردی است، ساکن منطقه‌ای به نام سیلیزی در جنوب غربی لهستان که در گذشته بخشی از خاک آلمان بوده و پس از تصرف شرق لهستان توسط شوروی به خاک لهستان منضم می‌شود. شخصیت اصلی کتاب مردی است که هر لحظه بیش از پیش در ورطه هولناک جنون و زوال حافظه فرو می‌غلتد؛ چنانکه دیگر جز پاره‌ای حوادث پراکنده، هیچ چیز، حتی اسم خویش را نیز به خاطر نمی‌آورد؛ همین سبب می‌شود تا او برای بازیافتن هویت خویش کوچک‌ترین حوادث، خاطرات و مشاهداتش را به جزئی‌ترین شکل ممکن یادداشت کند.
مقایسه و تحلیل:
"توکارچوک" در این اثر سفری روانشناختی و فلسفی را پیرامون هویت انسان در ارتباط تنگاتنگ با محیط زندگی، سایر اشخاص و حوادث روزمره‌ی گذشته و حال آغاز می‌کند. سفری که با پیشرفت زوال حافظه لحظه به لحظه هولناک‌تر می‌شود و رسیدن به مقصد ناممکن‌.
از جمله دیگر آثار "بوکارچوک" عبارتند از: "بر استخوان‌های مردگان"، "گریزها"، "کمد" و "بچه‌های سبز".