از متن کتاب:
تا زمانی که زنده هستی زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بین می‌رود.اگر انسان در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌میرد.
معرفی کتاب:
رمان فلسفی و روانشناختی "وقتی نیچه گریست"(1992) اثر دکتر اروین د.یالوم(1931)، نویسنده و روانپزشک بزرگ آمریکایی، رمانی است در سبک رئالیسم، که مرز‌های خیال و واقعیت، فلسفه و روانشناسی، حال و گذشته و ادبیات در آن در هم تنیده است؛ به گونه‌ای که خواننده کتاب با شروع رمان رهسپار سفری عمیق در گرگ و میش تخیل و حقیقت و لذت بخش‌ترین مکالمات فلسفی و رواشناختی میان فیلسوف شهیر آلمانی، "فردریش نیچه"(1844-1900) و روان شناس نامی اهل اتریش، "یوزف برویر"(1842-1925)، دانشجوی پزشکی جوانی به نام "زیگموند فروید"(1856-1939) می‌‌شود.
داستان کتاب:
دختری به نام "لو سالومه"(1861-1937) که از دوستان "فردریش نیچه"(1844-1900) می‌باشد؛ مدتی است متوجه افسردگی، وسواس فکری و تمایل به خودکشی "نیچه" شده و از این رو از طریق نامه‌ای با بیان اینکه [فلسفه آلمان در خطر است]، نظر دکتر "یوزف برویر"(1842-1925) را به بیماری "نیچه" جلب می‌کند تا مگر از این طریق موفق به حل مشکل و درمان او شود. در نهایت "یوزف برویر"، به طریقی موفق به دیدار با "نیچه" می‌شود؛ اما این نقطه آغاز داستان است؛ زمانی که دکتر "برویر" در می‌یابد "نیچه" نه فردی معمولی چون سایر مراجعین، که شخصیتی پیچیده است و نمی‌توان به سادگی به کنکاش در او پرداخت؛ و این خود سبب ایجاد مکالماتی جذاب و خواندنی میان این دو نفر می‌شود.
مقایسه و تحلیل:
رمان "وقتی نیچه گریست"، رمانی است که با لطافت ادبیات، ظریف‌ترین حقایق فلسفه و روانشناسی را برای مخاطب مشتاق این دو حیطه بیان می‌کند.کتابی که در همان سال چاپش(1992) موفق به اخذ جایزه "کتاب کالیفرنیا" شد. رمانی که لقب "شاهکار داستان روانشناختی" را از "لس آنجلس تایمز" گرفت و در فهرست "هزار رمان خواندنی" روزنامه "گاردین" جای گرفت. کتابی که در عین تخیلی بودن، شما را با حقایق زندگی و افکار "فردریش نیچه" و "یوزف برویر" آشنا می‌کند؛ و مقدمه‌ای است جهت درک عقاید عمیق‌تر نیچه، نظیر آنچه در کتاب "چنین گفت زرتشت"(1883) نگاشته است.