از متن کتاب:
برای آن‌هایی که در جنگ هستند، مرگ راز نیست. کشتن به سادگی چکاندن یک ماشه است. به ما یاد دادند برای اینکه زنده بمانیم یاد اولین کسی باشیم که شلیک می‌کند. این قانون جنگ است.
معرفی کتاب:
کتاب "پسران رویین"(1989) اثر "سوتلانا الکسیویچ"(1948)، برنده جایزه‌ی نوبل ادبیات(2015)، ناداستانی است پیرامون جنگ شوروی در افغانستان و نتایج این جنگ بر زندگی بازماندگان و آسیب دیدگانی که روح و جسمشان به تاراج سیاست‌بازی‌های بلندپروازانه حاکمان کمونیسم رفت. کتابی که حاصل مصاحبه و انعکاس صدای ناشنیده افرادی است که از نزدیک با این جنگ دست به گریبان بوده‌اند.
موضوع کتاب:
کتاب "پسران رویین" جنگ شوروی در افغانستان است. جنگی که هیچ‌گاه از سوی حکومت مورد پذیرش و اعتراف قرار نگرفت و تنها به عنوان عملیات حافظ صلح از آن یاد شد. "الکسیویچ" در این اثر از طریق مصاحبه با بازماندگان آن جنگ و خانواده‌های سربازان شوروی به بازخوانی فجایع حاصل از این خشونت کتمان شده در اسناد رسمی پرداخته‌است. این کتاب فریاد خاموش سربازانی است که در افغانستان کشته می‌شدند و در تابوت‌های مهر و موم شده رویین، بی‌آنکه حتی خانواده‌هایشان حق دیدنشان را داشته باشند، به روسیه بازگردانده می‌شدند. روایتی از  پدران و مادران چشم انتظاری که هیچ‌گاه انتظارشان به پایان نرسید و خانواده‌هایی که هیچ‌گاه فرزندان بازگشته‌شان از جنگ را که گویی به مسخی کافکاوار دچار شده‌ بودند نشناختند. فریاد آسیب دیدگانی که زندگی‌شان دست‌خوش پوچی و بی‌معنایی شد.
مقایسه و تحلیل:
"الکسیویچ" در این اثر نیز همانند دیگر کتاب‌های پنج‌گانه "صداهایی از آرمان‌شهر" که شامل: "جنگ چهره زنانه ندارد"، "آخرین شاهدان"، "پسران رویین"، نیایش چرنوبیل" و "زمان دست دوم" می‌شود، به سراغ، نَه اسناد رسمی و کتاب‌های تاریخ مورد تایید و تقدیر حکومت‌ها، که به سراغ ناشنیده‌های مردم عادی رفته‌است. امری که آینه تمام‌ قد وظیفه روزنامه‌نگاری و ایده تاریخ در خدمت حقیقت "الکسیویچ" است. شیوه‌ای که نه تنها نقص محسوب نمی‌شود که نقطه قوت او نیز شمرده می‌شود. مگر نه آنکه سیاست و تمام استدلال‌های غامضش که زیر فشار سنگین هزاران هزار کاغذ نظریه پردازها کمر خم کرده‌اند در خدمت بشر است؟ پس باید نتیجه آن را نیز در زندگی عادی افراد مورد سنجش قرار داد.