مورخان هنر هیچ دستهبندی آمادهای ندارند که پرفورمنس را با دلایل قابل قبولی در آن بگنجانند. چرا که پرفورمنس همواره در لبهی مرز رشتههایی مانند ادبیات، فیلم، شعر، تئاتر، موسیقی، معماری و نقاشی رشد کرده است و همچنین شامل ویدیو، رقص، اسلایدها و روایت میشود و یا توسط یک فرد یا یک گروه در خیابانها، بارها، تئاترها، گالریها یا موزهها اجرا میشود. پرفورمنس به عنوان مدیومی باز و مجاز با متغیرهای بیپایان همیشه هنرمندانی را جذب میکند که تحمل محدودیتهای غالب فرمهای ثابت هنری را ندارند.
0 نظر