از متن کتاب:
این نور ماه نیست، من به تو می‌گویم
این گل‌هایند
که حیاط را روشن کرده‌اند.
معرفی کتاب:
کتاب "لالائی درد"(1403) اثر "لوئیز گلیک"(1943-2023)، شاعر آمریکاییِ برنده جایزه نوبل‌ ادبیات(2020)، مجموعه‌‌ی اشعار منتخب او از سایر آثارش است.
نمونه شعر:
*نرگس درختی
این نور ماه نیست، من به تو می‌گویم
این گل‌هایند
که حیاط را روشن کرده‌اند.
امشب در ذهنم
پرسش و به دنبال آن پاسخی می‌شنوم
آمیخته به یک صدا
که بالا و بالا می‌روند و سپس
به خود واقعی‌شان شکافته می‌شوند؛
تضادهای فرسوده می‌بینی؟
ما را گول زده‌اند.
و عطر نرگس درختی
از میان پنجره جاری می‌شود.
چگونه آرامش داشته باشم؟
چگونه می‌توانم خرسند باشم
وقتی هنوز
آن بوی ناخوشایند در جهان جاری است؟
مقایسه و تحلیل:
آنچه دلیل اعطای معتبرترین جایزه‌ ادبی جهان، جایزه نول به "گلیک" بوده‌است، بیان متمایز و زبان شاعرانه و در عین حال بی‌تکلف او در پیوند تجربه‌های شخصی به تجربه‌های جهانی بوده‌است.
از جمله مضامین مشترک اشعار "گلیک" که نشان از توجه و دغدغه‌های او دارد، عبارتند از: آسیب‌های روحی، تقابل زندگی و مرگ، فقدان(به هر شکلی)، رنج، شکست، امیال انسانی، درک حقیقت، بصیرت.
جدای از مضامین بیان شده، از نقش دو عنصر در اشعار "گلیک" نباید غافل ماند؛ اول عنصر طبیعت است که ریشه در سنت رمانتیسم دارد. و دوم عنصر اسطوره است. البته باید توجه داشت که نمی‌توان اشعار او را اشعار اساطیری دانست؛ چرا که او در مقایسه با شاعری همچون فردوسی یا هومر نه تنها خالق اسطوره نیست بلکه با نگاهی نمادین و البته متفاوت به اساطیر، بالاخص اساطیر یونانی آن‌ها را به زندگی روزمره و جهان مدرن وارد می‌سازد و پس از تقدس زدایی از این اساطیر، از آن‌ها در بیان ساده‌ترین و بی‌آلایش ترین مفاهیم زندگی که خاص شعر اوست، بهره می‌جوید.
در فضاسازی شعر "گلیک"  آنچه حائز اهمیت است، انزوایی است که به چشم می‌خورد؛ البته این انزوا را علی‌رغم وجود فقدان به عنوان یکی از مضامین شعری او، نمی‌توان به تنهایی و تنها ماندن معنا کرد؛ بلکه این انزوا، انزوای انسان در خلقت و زندگی است.
کلام "گلیک" مختصر و موجز است. همین امر نیز سبب دقت او در انتخاب کلمات شده‌است؛ چنانکه وی با اندک کلمات و چینش آن‌ها در کنار یکدیگر رساترین منظور را ادا می‌کند و این به امضای او بدل شده است.
از جمله جوایزی که "گلیک" در طول عمر هنری و ادبی خود کسب نمود عبارتند از: جایزه پولیتزر برای شعر(1993)، ملک الشعرای مشاور کتابخانه کنگره در امر شعر(2003-2004)، جایزه نوبل ادبیات(2020) و کمک هزینه گوگنهایم.
از جمله دیگر آثار ترجمه شده وی عبارتند از: "خنیاگر فاجعه"، "زندگی در لجن‌زار" و زنبق وحشی".