مهراوه فردوسی (1364)، نویسنده و روزنامهنگار، در این کتاب بهسراغ روایت و بازخوانی یکی از جنجالبرانگیزترین و تکاندهندهترین پروندههای جنایی 25 سال گذشته رفته است، جنایت «خیابان گاندی» که دههی هفتاد را در چنان بهتی فروبرد که درک و فهم چگونگی وقوعش را تقریباً سخت و ناممکن کرده است. به همین دلیل فردوسی، برای فهم بستر و چگونگی رخ دادن این جنایت خانگی به جای دنبال کردن الگوی پوزیتویستی علت جرم، به سراغ «جرمشناسی روایی» رفته است، الگویی که در پی روایت داستان جرم است. این روایت چندصدا و تنش آلود ادعا میکند جرم عاملی «بیرونی» نیست که کشفش کنیم، بلکه معنایی است که در روایت شکل میگیرد، میچرخد و تغییر شکل میدهد.
حکایت این کتاب ماجرای دنبالهدار جناییای است در پنج پرده و چهار جستار مستقل. فردوسی در این جستارها سعی کرده از تلاقی بنیادین گفتمانهای آن دوره بنویسد، براساس آنچه خوانده، گفتوگو کرده و فهمیده است.
0 نظر