اریک رومر در قریب به پنج دهه، با حرکت در مسیری انحصاری، نه فقط سبک را ارتقا داد بلکه ماهیت فیلمسازی را به چالش کشید و اثبات کرد چگونه میشود همیشه قصههایی را تعریف کرد با شباهتهای بسیار و عمیقا متفاوت! از میان موج نوییها، رومر به شکلی اعجابآور، مجموعهای یکدست و درخشان از فیلمهایی را ساخت، روایتگر داستانهای دخترها و پسرها/ زنها و مردها، در گذر زندگی و روابطشان؛ داستانهایی که دست روی مصائب و کامیابیها گذاشته بودند و با ظرافتی بینظیر، انتخابها و دلایل انتخابهای چند نسل را به چالش میکشیدند. فیلمهای رومر، از حکایتهای اخلاقی تا چهار فصل و ... چه زمانی که در فرانسهی روز خودشان جریان داشتند و چه آنها که به تاریخ و زمانهای در گذشته میرفتند، همواره گویی کندوکاوی در اخلاقیات و نسبت شخصیتها با شهرها، طبیعت، اقلیمها و ... بودند.
0 نظر