خطابه های گرد آمده در این کتاب سه مسئله را روشن می کنند: نسبت پدیدارشناسی و ایدئالیسم آلمانی، اخلاق پدیدارشناختی، و مفهوم خدا و تجربه ی دینی نزد هوسرل. این خطابه ها رویکرد شگرف هوسرل به مدارج انسانیت را ترسیم کرده و باب پژوهش عمیقی را درباره ی تأملات اخلاقی۔ دینی او باز می کنند. از حیث تاریخی، هوسرل این خطابه ها را از آن رو ایراد می کند که روحیه ی سربازان بازگشته از جنگ را تقویت کند؛ و از حیث گاهشمار سیر پدیدارشناسی اش، این نوشته ها به برهه ای مربوط می شوند که او ناخشنود از کتاب ایده ها ، بر آن می شود تا در «مسئله ی فردیت» بازنگری کند.
0 نظر