فرزندان هراکلس که در حدود 430 پیش از میلاد بر صحنه رفته، یکی از نمایشنامه‌های کمتر شناخته‌شدۀ اوریپید است. این تراژدیِ تبعیدِ تأثیرگذار و پیچیده، حول مادر و فرزندان هراکلس و کوشش آنان در جهت یافتن پناهگاهی برای رهایی از آزار سپاهیان پادشاه بی‌رحم آرگوس و دفاع آتنی‌ها از این پناهجویان می‌گردد.
اوریپید در این درامِ فریادخواهی، مخاطب خود را بر آن می‌دارد تا به مسائل اساسی در باب رفتار اخلاقی، سیاست و قانون بیندیشد، مسائلی همچون رفتار نامناسب با پناهندگان سیاسی و اسیران جنگی، و کشمکش همیشگی میان کردار اخلاقی و استفادۀ آزادانه از قدرت. موضوعاتی که هنوز هم در جهان امروز، تازه و مورد توجه‌اند و پرداختن به آنها ضروری است.
اوریپید یکی از سه تراژدی‌نویس مهم عصر زرین درام یونان است که منتقدان قدیم و جدید او را درام‌پردازی سنت‌شکن، نوآور و نامتعارف می‌دانند. او در یکی از سال‌های دهۀ 480 پیش از میلاد در بخش شرقی آتن زاده شد. اطلاعات کمی از زندگی او در دست است. نخستین نمایشنامۀ او یک سال پس از مرگ آیسخولوس در سال 455 پیش از میلاد بر صحنه رفت و او مقام سوم را کسب کرد. در سال 441 پیش از میلاد به نخستین پیروزی‌اش دست یافت. می‌گویند بیش از 90 نمایشنامه نوشته است و امروزه نوزده نمایشنامه از او موجود است. ممکن است نمایشنامۀ رسوس از او نباشد. آخرین باری که در آتن به رقابت پرداخت، در سال 408 پیش از میلاد با نمایشنامۀ اورستس بود. سپس به مقدونیه و دربار آرخلائوس رفت و نمایشنامه‌ای به نام این پادشاه نوشت. اوریپید در سال 406 پیش از میلاد در مقدونیه، حین نگارش نمایشنامۀ کاهنه‌های باکوس درگذشت.