از متن کتاب:
زنان فوق‌العاده زن‌هایی هستند که مردها وجودشان را نادیده می‌گیرند. در کارهای کشیش‌نشین کمک می‌کنند، چای درست می‌کنند، در کلیسا گل‌آرایی می‌کنند و با اعضای کسالت‌آور جماعت عبادت‌کنندگان، که خود کشیش‌ها حوصله‌شان را ندارند، هم‌صحبت می‌شوند. در اداره‌ها، آنها باز هم چای و قهوه درست می‌کنند و کارهای خسته‌کننده‌ای مثل تهیۀ نمایۀ کتاب و نمونه‌خوانی و بایگانی را انجام می‌دهند. نیازهای جنسی‌شان را پنهان می‌کنند و معتقدند نباید اجازه داد چنین احساساتی خودشان را نشان بدهد.
معرفی کتاب:
کتاب "زنان فوق العاده"(1952) اثر "باربارا پیم"(1913-1980) رمانی است در سبک رئالیسم که با زبانی طنرگونه روایتگر داستان زنانی است که در نتیجه سرکوب اجتماعی به آنچه از آن‌ها توقع می‌رود و از جانب مردان بدیهی انگاشته می‌شود، خو می‌گیرند و روز به روز از آنچه خودشان دوست دارند و هویت واقعی‌شان است فاصله می‌گیرند. زنانی محافظه‌کار،مطیع و در ظاهر سرد که از سودی مردان نادیده گرفته می‌شوند.
داستان کتاب:
داستان کتاب روایت زندگی زنی به نام "میلدرد لتبری" است. زنی فوق العاده در معنای مدنظر نویسنده کتاب. دوشیزه‌ای خجالتی که علی رغم هوش سرشار به نادیده گرفته شدن عادت کرده، در تنهایی زندگی می‌کند و خود را وقف آرمان‌های اخلاقی و کارش نموده. دوشیزه "لتبری" به طور کامل در حاشیه اجتماع و مناسبات آن زندگی می‌کند و هیچ کدام از جذابیت‌های مرسوم و مورد پسند جامعه را ندارد؛ و به همین دلیل نیز لقب "فوق‌العاده" از سوی نویسنده به او و افراد مشابه او اعطا شده. اما داستان از جایی آغاز می‌شود که او یکی از واحد‌های ساختماتی که تنها در آن زندگی می‌کند را، به زوجی جوان اجاره می‌دهد.  آغازی بر داستان پیچیده یک افسر نیروی دریایی، بانویی تحصیلکرده اما سرخورده و ناراضی از زندگی و البته دوشیزه "میلدرد لتبری".
مقایسه و تحلیل:
پس از خواندن این کتاب، هر چه بیشتر معنای آنچه "جان آپدایک"(1932-2009)، نویسنده و منتقد ادبی در باره این کتاب گفته را درک می‌کنیم. "آپدایک" در وصف این کتاب می‌نویسند:《اثری شگفت انگیز که به ما یادآوری می‌کند انزوا ممکن است انتخاب خود فرد باشد، نیز اثری یادآور اینکه می‌توان آفرینش رمانی زنده و پرتحرک را به تمامی به قلمرو آن فضیلت ارتجاعی، یعنی بردباری زنانه، محدود کرد.》عنوان زنان فوق‌العاده برای شخصیتی حاشیه‌ای و متفاوت با آنچه فوق‌العاده خطاب می‌شود، حکایت از معنای نامتعارف واژه فوق‌العاده در نزد "باربارا پیم" با آنچه مد نظر اکثریت و جامعه است، دارد. شخصیت "میلدرد لتبری" را می‌توان نقطه مقابل شخصیت‌های ادبی دیگری نظیر "آنا" در رمان "آنا کارنینا"(1877) اثر "تولستوی"(1828-1910) و "اِما" در کتاب "مادام بوواری"(1856) اثر "گوستاو فلوبر"(1821-1880) دانست.