در دو قرن گذشته، از انقلاب‌ های آمریکا و فرانسه تا فروپاشی کمونیسم شوروی، زندگی سیاسی در غرب حول مسائل مبرم اخلاقی چرخیده است. ما درباره‌ی جنگ و انقلاب، طبقه و عدالت اجتماعی، نژاد و هویت ملی بحث کرده ‌ایم. امروز به جایی رسیده‌ ایم که دوباره به جنگ‌ های قرن شانزدهم مشغول شده‌ ایم: جنگ بر سر وحی و عقل، خلوص جزمی و تساهل، الهام و اذن، وظیفه‌ی الهی و عفت عمومی. ما گیج و سردرگمیم و فهم‌ ناپذیر می ‌یابیم آن اندیشه‌ های الهیاتی را که هنوز ذهن انسان‌ ها را شعله‌ ور می‌ کنند و شورهای موعودگرایانه‌ای را به غلیان می‌ اندازند که جوامع را پشت سر خود نابود می‌ کنند. فرض ما این بود که از این پس چنان چیزی ناممکن است، که انسان‌ ها آموخته‌ اند مسائل دینی را از مسائل سیاسی جدا کنند، که تعصبْ مرده است. ما اشتباه می‌ کردیم.
خدای مرده‌ زاد تنش بین الهیات سیاسی و فلسفه‌ی سیاسی مدرن را با عرضه‌ی دوباره‌ی بحثی در باب دین و سیاست می‌ کاود که در طول چهارصد سال گذشته در غرب مطرح بوده است، بحثی که در انگلستان قرن هفدهم آغاز شد و در آلمان قرن بیستم پایان یافت. این کتاب شامل شرحی است از تاریخ تحلیلی اما به‌ شدت نامنسجم اندیشه‌ ها که با متفکران بزرگی آغاز می‌ شود که آزرده از شورهای موعودگرایانه‌ی آن زمان‌-‌شورهایی که زندگی سیاسی اروپا را تباه کرده بودند‌بدیل فکری مدرن را در برابر الهیات سیاسی در سر پروردند.